Het speelgoedmuseum in Mechelen had ik nog niet bezocht, dat heb ik onlangs eindelijk goedgemaakt. Het is onlangs verhuisd en is onder het treinstation gevestigd. Daar is momenteel een verbouwing gaande, dus het kan lastig zijn het te vinden.
Het gebouw is splinternieuw, volledig uit beton. Behalve de facade is het overal naakt beton. Hoe de curatoren akkoord gingen met dit interieur: geen idee. Er zijn weinig objecten tentoongesteld: er is meer nadruk op interactiviteit. Hierdoor is het luid en het beton galmt flink. Ook zijn de treinen nadrukkelijk te horen.
Ook de tentoongestelde objecten zelf zijn monotoon, bovendien zonder beschrijving of zelfs maar een herkenningsteken. Per “level” is er een monitor waar je -sommige! – objecten terugvond met beschrijving. In het geval van diecast was het bijzonder summier (en deels fout).
Helaas, geen aanrader.